Marleen Verbruggen (CD&V Wilrijk): ‘Kijk wat meer naar je buren’

WILRIJK – Marleen Verbruggen is een bezige bij. Vooral in de Neerlandwijk is zij bijzonder actief. Het is dan ook geen verrassing dat ze ondertussen deel uitmaakt van de Wilrijkse districtsraad Na twee eerdere pogingen geraakte ze bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen verkozen op de lijst van CD&V.

‘Men heeft me in eerste instantie gevraagd omdat ik zo actief ben in onze wijk. Voor het eerst gebeurde dat dertien jaar geleden. Ik moest er eventjes over nadenken maar heb dan alles op een rijtje gezet en heb toegehapt. Dat ik op de CD&V-lijst terechtkwam is niet meteen een verrassing. Bij mij thuis waren het indertijd allemaal CVP-ers. De christelijke waarden maakten deel uit van mijn opvoeding. Het was dus een zeer bewuste keuze.’

‘Mijn belangrijkste doel is om iets te betekenen voor Wilrijk. Ik ben afkomstig van Mol maar van zodra ik hier ben terecht gekomen heb ik me in het sociale leven gestort. Ik ben hier komen studeren aan de verpleegstersschool en ik ben hier blijven hangen. Toen was er overigens weinig plaats voor verpleegkundigen. Door het studentenleven was ik al vertrouwd met de zeden en de gewoonten van Wilrijk.‘

‘Toen ik de eerste keer opkwam bij de verkiezingen was ik niet verkozen maar ik was wel actief binnen de partij. Omdat mijn man ziek werd ben ik er even mee opgehouden maar uiteindelijk kwam de zin om er weer tegenaan te gaan terug. Zeven jaar geleden viel ik net naast de boot maar in oktober 2018 lukte het wel.’

‘Ik heb me een jaar de tijd gegeven om alles af te zien, om alles in me op te nemen. Nu rest me nog vijf jaar om effectief iets te gaan doen. Ik geef toe dat het me wat overdonderd heeft. Je moet er even aan wennen. Zelfs op de banken zitten in dat districtshuis gaf een raar gevoel maar ondertussen ben ik het wel gewoon.’

‘Vergeet vooral niet te vermelden dat Hans Ides mijn steun en toeverlaat is en bovendien – als schepen – een heel bekwame kerel. Het is hij die me begeleidt en die achter mij staat.‘

Er zijn een aantal programmapunten die Marleen nauw aan het hart liggen. ‘Het zal je niet verwonderen dat ik een boontje heb voor het verenigingsleven. Dat moet blijven bestaan en waar mogelijk worden gesubsidieerd want iedereen weet dat het niet makkelijk is om te overleven als vereniging. Het wordt zelfs altijd maar moeilijker en moeilijker. Dat merk ik zelf ook in de Neerlandraad. Probeer maar eens om nieuwe mensen én om materiaal te vinden.’

‘Als grootmoeder van vier – mijn zoon Tom en mijn dochter Mieke heb ieder een zoon en een dochter – ben ik ook bekommert om de verkeersveiligheid. Al mijn kleinkinderen gaan naar de Neerlandschool en ik ga ze van school afhalen. Dat doe ik te voet maar ik merk dat er mensen zijn die met hun auto tot in de school zouden rijden om hun kinderen af te zetten of op te halen.’

‘Daar moet iets aan gebeuren. Daarom hebben we zopas een raad opgestart die zich gaat bekommeren over die veiligheidsproblemen. Dat is een zeer belangrijk item want tenslotte gaat het om kinderen.’

‘In die raad zitten ouders, grootouders en een politieman. Hij is er gekomen op initiatief van de school. Het is vooral zaak om mensen wakker te schudden en hen erop te wijzen dat zij mogelijk zelf voor de problemen zorgen. Met die gedachte in het achterhoofd gaan we aan het werk. Nu, een algemeen verbod op wagens is niet direct mogelijk. Je hebt daar winkels en die moeten ook bereikbaar blijven en tenslotte zijn er de buurtbewoners zelf die je niet mag afsluiten. Het belangrijkste is mensen sensibiliseren.’

VEEL EENZAME MENSEN

Een probleem dat ook in Wilrijk opduikt is dat van de vereenzaming. ‘Vrijwilligers en mantelzorgers moeten we dan ook blijven koesteren. Je zou er van versteld staan wanneer je ziet hoeveel mensen er in eenzaamheid leven. Ook in ons district zijn er personen die nooit iemand zien . Daarom deze warme oproep: kijk wat meer naar je buren. Ik heb een tijdje bloedafnames gedaan bij mensen thuis. Sommigen klampten zich dan echt aan mij vast, vroegen om te blijven praten of een koffie te drinken maar dat lukt niet altijd want je moet voort naar de volgende patiënt.’

‘Dit is uiteraard een probleem waar de politiek weinig aan kan doen maar misschien kan het verenigingsleven voor sommigen wel een oplossing bieden. Daarom is het belangrijk dat organisaties zoals OKRA blijven bestaan. Zij leveren goed werk.’

Met ‘Wilrijk aan zet’ probeerde het districtsbestuur te weten wat er leeft bij haar bewoners en wat de noden zijn. Ondertussen werden de ideeën verwerkt en waar nodig toegevoegd aan het ontwerp-bestuursakkoord dat in de loop van november, na de districtsraadzitting, in een definitieve vorm zal worden gegoten. ‘Een geweldig initiatief waarmee we alle inwoners van de diverse wijken hebben bereikt. Diegenen die twijfelen of er met hun mening zal worden rekening gehouden, hebben het verkeerd voor. Er wordt wel degelijk aan gewerkt. Dit initiatief was – gezien de grote respons – een schot in de roos.’

Burgemeester Kristof Bossuyt (N-VA) heeft er al een aantal keren op gewezen dat de middelen van het district beperkt zijn. ‘Het aantal bevoegdheden is dan wel toegenomen maar je kan er niet natuurlijk niet onderuit dat je afhankelijk blijft van de stad. Ik heb trouwens veel respect voor Kristof, ook al is het geen partijgenoot ‘

Het werk van Marleen in de districtsraad lijkt wel een verlengstuk van wat zij allemaal doet in de Neerlandraad. ‘In onze wijk zijn 1 500 brievenbussen. Vertaal dat naar ongeveer 3 500 inwoners. We organiseren alles vanuit het sport- en cultuurcentrum Neerlandhof. We openen ons werkingsjaar met het Paasfeest waar telkens zowat 80 kinderen naartoe komen. In juni is er dan een sportdag met onder meer een vrouwenkoers. Tijdens het laatste weekend van augustus zijn er de dierenparkfeesten.’ Net op het moment dat we GAIA willen verwittigen worden we gerustgesteld. ‘Dat heet dan wel zo maar er komen geen dieren bij kijken hoor. Tijdens de eerste dag doen we activiteiten voor de kinderen, op zondag komt het hele gezin aan bod.’

Indien u dit artikel op zaterdag leest dan kan u vanavond naar een andere activiteit van de Neerlandraad. ‘Om 20 uur begint inderdaad onze jaarlijkse quiz. In november is er dan een kunsttentoonstelling waarbij amateurkunstenaars vanuit heel Wilrijk mogen exposeren. Ook dat is een succes. We moeten elk jaar geïnteresseerden weigeren. Tenslotte hebben we nog een Sinterklaasfeest – vorig jaar goed voor 140 aanwezige kinderen – en de Kerstmarkt. Die loopt maar één avond waarop alle verenigingen activiteiten mogen organiseren tussen 18 en 23 uur en uiteraard zelf de opbrengst mogen houden. Dit alles proberen wij in goede banen te leiden met een bestuur van acht mensen. We zijn de actiefste wijk van Wilrijk. In onze cafetaria hangt niet voor niks: ‘Het Neerland leeft.’ Om alles aan te kondigen geven we vijfmaal per jaar een krantje uit.’

PROTESTSTEMMEN

Marleen is ook nog voorzitter van de plaatselijke afdeling van Beweging.net. ‘Toen mijn voorgangster ermee ophield vroeg ze mij of ik haar wilde opvolgen. Daar heb ik wel niet echt over moeten nadenken. Vergeet niet dat ik ook nog werk al is het dan wel deeltijds. Ik ben verpleegster van beroep en nu diensthoofd van de bloedafnames van het Algemeen Medisch Labo met hoofdzetel op het Kiel en zit in de meeste tijd in Merksem. Voordien werkte ik 28 jaar in de toenmalige Eeuwfeestkliniek aan de Harmonie, nu Monica: eerst in het operatiekwartier en nadien op de afdeling mond, kaak- en aangezichtschirurgie.‘

Lachend voegen we er nog aan toe dat we haar ook aan het werk hebben gezien tijdens het jaarlijkse dernycriterium. ‘Men vraagt me om daar de ontvangst van de VIP’s te doen en dan zeg ik volmondig ja. Het is eens een ander milieu waarin je vertoeft want ik heb niet direct een band met de koers. Door daar te werken zit je meteen ook in het jaarmarktgebeuren.‘

Je kan niet om een Wilrijkenaar heen zonder het te hebben over de problematiek rond de kinderboerderij. ‘Ik hoop uiteraard dat er een oplossing voor komt maar makkelijk zal het niet zijn. Iedereen rekent erop dat het terug wordt zoals vroeger. Dat moeten we nog afwachten.’

Het is al weleens anders geweest in deze interviewreeks maar voor ons zit een gelukkige politica. ‘Eigenlijk wel. In de meerderheid komen we goed overeen en ook met de oppositie heb ik weinig problemen. Ik ben iemand die niet rap conflicten heeft. Het gebeurt dan ook dat ik iets ga drinken met iemand van een partij die niet tot de meerderheid behoort. Waarom zou dat niet kunnen?‘

De nationale politiek spreekt haar minder aan. ‘Eigenlijk heb ik daar geen mening over. Het belangrijkste is toch het gebeuren op de plaats waar je woont en leeft dacht ik. Uiteraard zijn er contacten met de Antwerpse afdeling van de CD&V die ons ondersteunt. En dat de partij al betere tijden heeft gekend weet ik natuurlijk ook. We zitten nu één keer met het fenomeen van de proteststemmen. Mensen waar ik het helemaal niet van had verwacht durven me vlakaf zeggen dat ze voor het Vlaams Belang hebben gestemd. Of nog: er zijn die in Wilrijk mij hebben gesteund maar tijdens de andere verkiezingen voor een andere partij kiezen. Ik hoop dat de CD&V wat tegengewicht kan bieden. Men mag niet blind zijn voor die proteststemmen en op een degelijke manier communiceren over het beleid dat men wil voeren.’

Wanneer we haar vragen of ze in 2024 opnieuw op de lijst van de CD&V zal staan, aarzelt ze niet. ‘Zeker weten al besef ik wel dat je op tijd de fakkel moet doorgeven aan jongeren.